من گفتم مگر می‌شود ما، منهای ما. تو به قلبت اشاره کردی و به نوک قله های بلند. گفتی تا ابد تکه ... ادامه مطلب

برای سالها، می‌پنداشتم وطنم آنجاست که زاده شده ام. بعد که تو را دیدم نظرم تغییر کرد. تو موطن من بودی؛ در ... ادامه مطلب

به گذشته های دور نگاه کن؛ به پیچک‌های بلندِ از رمق افتاده‌ی عاشقانه‌ها‌ی کوتاه. به انبوه زخم‌های التیام یافته از حسرت. به ... ادامه مطلب

یه چیزایی رو نمیتونی هضم کنی، گریه میکنی تا فراموش بشه، میدونم حتی فراموشی هم موقته اما از دردش کم میکنه. دیگه ... ادامه مطلب