داشتم با خودم فکر می‌کردم آیا بعد از مرگ رستاخیزی خواهد بود؟ بعد به یک دوراهی باریک رسیدم. یکی به سوی رستاخیز می‌رفت و دیگری به سمت خاموشی ابدی. از خودم بارها پرسیدم اگر خاموشی ابدی سهم ما باشد، ایا رواست که جان موجودات دیگر را بستانیم؟! برای یک وعده غذای لذید جانشان را گرفته و سکندری خوران آنها را رهسپار خاموشی ابدی کنیم و اگر سهم ما رستاخیز باشد، باز آیا رواست از گوشت بدن جانداران دیگر تغذیه کرده و همزمان دم از ابعاد متعالی وجود بزنیم!؟
به هر شکل و صورت که به ماجرا نگاه می‌کردم، چه در خاموشی ابدی، چه در رستاخیز، ما موجودات خودخواهی بودیم

سعید فرض پور