جای سیمرغ های آزاد و آزاده در جغرافیای کشورمان خالی است. مثلا سیمرغ مهربانی سال تعلق بگیرد به آن معلمی که دور از هیاهوی رسانه، روزانه ساعتها پیاده می‌رود فلان روستا که به تک فرزند باقی مانده در آبادی آموزش بدهد.
سیمرغ تعهد اجتماعی سال تعلق بگیرد به نوجوانی که دل به آتش زد تا دو پیر زن را از مرگ حتمی نجات دهد اما جانش فدا شد. سیمرغ شجاعت سال مشترکا تعلق بگیرد به همه‌ی پدر و مادرانی که با رشادتی مثال زدنی در این زمانه‌ی سخت که از بیرون و درون فشار اقتصادی کمرشان را خورد کرده اما همچنان برای فرزندانشان می‌جنگند.
سیمرغ بهترین آواز سال تعلق بگیرد برای نوای مادران داغدیده از ظلمت، با آن آوای محزون و مظلومشان.
سیمرغ بهترین نویسنده‌ی سال تعلق بگیرد به آن نویسنده‌ی که,در بند هم کتاب در دست داشت, که مرگش بهانه شد تا آرام و بی صدا جفاگر زمانه را بشناسیم.
سیمرغ بهترین…
سیمرغ های با ارزش روزگار ساکت و خاموشند. نیازی به هیاهو ندارند چون از دل برمی‌خیزند و بر دل مردمان روزگار، به وسعت تاریخ می‌نشینند. و چون جنسشان از دل است خاموشند.

سعید فرض پور