امان از دست عکس‌ها؛ آن دسته عکس‌هایی را میگویم که از آدم‌های زندگیمان گرفته ایم. هر چقدر که قدیمی‌تر باشند حس عجیب و غریبشان هم بیشتر می‌شود. آدم‌هایی که ممکن است سال‌ها از زندگی ما بیرون رفته باشند، حتی اکنون به یادمان هم نباشند اما همچنان در آن تک فریم به ما لبخند میزنند. آدم‌های رفته، زنده، مرده، دوست‌ها صمیمی‌ها، دشمن‌ها، همه و همه روزی مسیر داستانِ زندگیشان با مسیر ما یکی بوده؛ شاید هنوز هم با ما باشند شاید سال‌هاست که رفته‌اند پی کار خودشان. عکس‌های قدیمی بسته به آدمی که در تصویر میبینیم یا از شدت شادی ما را به آسمان میبرند و یا از شدت اندوه زمین می‌زنند.

سعید فرض پور.