وقتی بمیرم غم‌های بسیاری را با خود به جهان بعد از مرگ خواهم برد. غم هایی که هر یک به تنهایی سپری عظیم در برابر عذاب های خیالی خدایان بابلی و مصری و عربی است.
غم بی‌عدالتی، غم گرسنگی، غم فقر، غم یک عمر زندگی با حسرت…
غم گرسنگی را در برابر مارهای سرکش خیالی خواهم نهاد تا جمجمه‌‌شان را در هم بشکند.
غم فقر را در برابر عقرب ها خواهم نهاد تا در آنی از درون بپوسند و در خود فرو بریزند.
غم بی عدالتی را در برابر خواسته های احمقانه‌ی خدایان پوشالی خواهم نهاد تا آبی باشد در برابر آتش عذابهای بی منطقشان.
و غم حسرت را در برابر تهدید چپ و راست آنها در صورت پیروی نکردن از نمایندگانشان بر روی زمین، قرار خواهم داد تا این بلندپایه‌گانِ آسمانیِ همیشه گدا، شاید کمی شرمنده‌ی اهل زمین شدند.

سعید فرض پور