از آدمها دو‌ چیز باقی می‌ماند. اسم و رسم.
تکلیف اسم مشخص است، زیرا اسامی هیچ باری به همراه ندارند.حتی شکل و فرم آنها هم تصوری را در ذهن به وجود نمی‌آورد اما رسم، خود داستان دیگری است.
رسم خوب بودن، رسم جوانمردی، رسم ادب، رسم نیکویی؛
در مقابل سایر رسم‌های ناجور که حتی قابل برشماردن هم نیستند اما یکراست منتقل می‌شوند به اسم آدم.
آدمهای بزرگ را با رسمشان می‌شناسیم مثل تختی که رسم پهلوانی داشت و آدمهای کوچک را با اسمشان!
از آدمهای بزرگ رسمشان باقی میماند و از آدمهای کوچک اسمشان.

سعید فرض پور